Soms brengt Allah je in een fase van stilte en eenzaamheid, niet om je te straffen, maar om je dichter bij Hem te brengen. In die momenten zonder afleiding kun je eindelijk voelen hoe nabij Hij werkelijk is. Je leert dat je niet afhankelijk hoeft te zijn van anderen om je geliefd en gezien te voelen. Allah ziet jou, hoort jou, en kent de woorden die je nooit hebt uitgesproken. Juist in je eenzaamheid laat Hij je proeven van innerlijke rust en vertrouwen. Het is geen verlies, maar een verborgen zegen. Want niemand vult je hart zoals Allah dat kan.